Strona:X de Montépin Tajemnica grobowca.djvu/136

dając — mnie nie zaaresztują.
 — Trzeba wszystko przewidzieć.
 — Naturalnie, w myśl dawnej nauki moralnej: „Ostrożność jest matką bezpieczeństwa“.
 Ale są rzeczy niemożebne, a do takich należy i znalezienie moich śladów.
 Ozwał się dzwonek.
 — Pan wie, kto to dzwoni? — zapytał Maurycy.
 — Może to być tylko opat Meirriss.
 Rzeczywiście za kilka sekund Verdier, w stroju opata, wszedł do saloniku.
 Lartigues i Maurycy ścisnęli go za rękę.
 — Pałacyk jest doskonale wybrany — rzekł Verdier — dobrze ci tutaj?
 — Tak! samotne położenie domu czyni niemożebnem wszelkie szpiegostwo sąsiadów.
 — Tego właśnie było potrzeba, winszuję ci.
 Lartigues mówił dalej:
 — Namyśliłeś się?
 — Nad czem?
 — Co nam czynić należy?
 — Czekać będziemy na nowe polecenia.
 — Pisałem do Londynu, trzeba zaczekać na odpowiedź.
 Jednakowoż uważam za pożyteczne, przedsięwziąć pewne środki, lecz zanim to wam wyłuszczę, muszę zmyć głowę naszemu nowemu pomocnikowi.
 — Mnie! — zawołał Maurycy zdziwiony.
 — Panu!
 — Cóż ja takiego uczyniłem?
 — I jeszcze nie domyślasz się pan?
 — Nie, choć biję się z myślami, nic nie odgaduję.
 — Czyż to nie szaleństwo tak hulać tej nocy po dramacie podwójnym nocy zeszłej?
 — Pan wie o tem? — zapytał Maurycy zmieszany.
 — Wiem, że pan jadł kolację ze złotą młodzieżą i eleganckimi damami, a potem grałeś pan i grubo wygrałeś.
 — I od kogoż to pan wie?
 — Przez naszą policję.
 — Przez pańską policję?
 — Tak, przez policję, która w niczem nie ustępuje rządowej.
 Widzisz więc pan, że dobrze jesteśmy zorganizowani.
 Pan jesteś dla nas nowym znajomym, kochany nasz przyjacielu. Interesa nasze i najelementarniejsza chociażby ostrożność zaleca nam kontrolować pana i nie zaniedbujemy tego wcale. Uprzedzam pana, że każdy postępek pański, każde słowo pańskie będzie nam wiadome. — Radzę panu działać prosto i nie ściągać na siebie