Strona:X de Montépin Tajemnica grobowca.djvu/165

 Zaczęto oglądać pugilares. Był on skórzany, okuty w srebro. Znajdowały się na nim pierwsze litery: J. S. z hrabiowską koroną.
 Gibray otworzył pugilares.
 W pierwszej przegródce było dwadzieścia pięć biletów banku francuskiego po tysiąc franków każdy, dwa bilety pisane po rusku i kilka biletów wizytowych z nazwiskiem hrabiego Iwana Smoiłowa.
 W drugiej przegródce znajdował się klucz.
 Paweł de Gibray wziął go do ręki.
 — To klucz od grobowca! — rzekł, przypatrzywszy mu się bliżej.
 Naczelnik policji śledczej z kolei obejrzał klucz i rzekł:
 — I ja tak samo myślę.
 — Zaraz się przekonamy — mówił dalej sędzia śledczy.
 Zamek od drzwi żelaznych grobowca był odjęty i leżał na biurku z innemi dowodami rzeczowemi.
 Gibray bez żadnej trudności włożył klucz w ten zamek, przekręcił go i otworzył z łatwością.
 — Widzisz pan, że się nie omyliłem — wyrzekł — to klucz do grobowca. Wątpliwości nie może być najmniejszej. Morderca w naszem ręku.
 — W oczy to bije — potwierdził naczelnik policji śledczej.
 Obejrzano pugilares do reszty, ale w nim już nic więcej nie znaleziono.
 — Dzisiaj pan będzie badał jeszcze przestępcę? — spytał naczelnik.
 Gibray spojrzał na zegarek.
 — Jedenasta — odrzekł — zdążymy i jutro.
 Zresztą badanie będzie łatwe, a śledztwo zostanie wkrótce ukończone. Przestępca wobec wszystkich dowodów, przeciw niemu świadczących nie będzie w stanie się bronić!
 — O! — szepnął naczelnik policji śledczej — niech pan sędzia na to nie liczy!
 — Dlaczego?
 — Pomimo wszystko będzie się bronił... i to jak sam szatan. Dziwnie zimną krew ma ten człowiek.
 Gibray uśmiechnął się.
 — Jeżeli bronić się będzie — tem lepiej! Im więcej trudności, tem cenniejszem jest zwycięstwo.
 Portmonetka również skórzana, jak i pugilares, zawierała w sobie dziesięć podwójnych luidorów i dwa bilety po pięćset franków. Były na niej także pierwsze litery srebrne I. K. S. z koroną hrabiowską.
 — Takież litery i korona widniały wyrżnięte na kosztownym chronometrze.
 — Przestępca w naszem ręku, to rzecz widoczna — mówił da-