Strona:X de Montépin Tajemnica grobowca.djvu/184

 — Zdaje mi się, że pan trochę za dużo oblicza! — odrzekła pani Dubieuf z uśmiechem.
 — Jeśli się mylę to o bardzo mało. Jestem bardzo pewny swego oka, zresztą przekona się pani.
 Stanął przy parkanie i w prostej linji ku zabitej furtce zaczął iść miarowym krokiem, obliczając krok za pół łokcia.
 Naliczył ich stodziewięćdziesiąt sześć.
 Pani Dubieuf szła za nim z daleka i mówiła sobie z cicha:
 — To jakiś oryginał ten opat, ale zdaje się zresztą poczciwy człeczyna.
 Verdier zatrzymał się przy furtce i nie dając tego po sobie poznać przypatrywał jej się uważnie.
 — Z tej strony nie zabita — pomyślał.
 — Nic nie przeszkadza jej otworzyć. Tego chciałem się dowiedzieć.
 Przełożona pensji podchodziła ku niemu.
 — Odezwał się więc do niej:
 — Nie omyliłem się wcale. Naliczyłem łokci dziewięćdziesiąt sześć.
 — To bystry rzeczywiście pan ma wzrok.
 — Chlubię się z tego. A u pani wszystko przedstawia się jak najlepiej, jestem prawdziwie zachwycony i niech mi pani uwierzy, że tylko same pochwały usłyszy mój parafjanin. I chyba własnego dobra nie rozumiałby, gdyby nie oddał swej córki na pensję do pani.
 — Z góry panu dziękuję.
 — Pozostaje mi tylko o jedną rzecz panią zapytać.
 — Co do czego?
 — Ile się płaci?
 — Opłatę pobiera się stosownie do wieku uczenicy i stopnia wykształcenia — od tysiąca do tysiąca ośmiuset franków.
 — Bardzo dobrze.
 — Może panu zanotować?
 — O, to zbyteczne. Mam równie dobrą pamięć jak wzrok. Jutro odjeżdżam do Erdeche, a za kilka dni prawdopodobnie otrzyma pani list od mego parafianina o przyjeździe nowej dla pani uczenicy, którą przywiezie je matka.
 — Przyjmiemy ją z otwartemi rękoma, panie proboszczu.
 Rozmawiając tak, pani Dubieuf podeszła do furtki wejściowej wraz z Verdierem.
 Ten od kilku chwil trzymał wciąż prawą rękę w kieszeni sutanny.
 Znalazłszy się przy furtce, wyjął z kieszeni rękę i położył ją na zamek, jak gdyby drzwi chciał otworzyć, ale ich nie otworzył i zwracając się do przełożonej pensji, rzekł:
 — Muszę pani powiedzieć me nazwisko.
 Jestem opat Petrole. proboszcz we wsi, Vive d‘Aique, parafja-