Strona:X de Montépin Tajemnica grobowca.djvu/273

 — I dowiedziałeś się od niej czegoś.
 — Bardzo niewiele.
 — Otrzymałem dokładne wiadomości o rodzinie Bressolesów i spodziewam się, że teraz bardzo łatwo będę mógł ich odnaleźć.
 — W jaki sposób?
 — Pozwól, że na to nie odpowiem zaraz. Prawdopodobnie napotkam tu panią Bressoles, poznam ją po niektórych szczegółach kostiumu i zawrę z nią znajomość.
 — Kto cię przedstawi?
 — Nikt. Zdaje się, że z tą panią znajomość łatwa. Przytem maskarada ma swoje przywileje.
 — Czy nie dlatego zmieniłeś kostium, ażeby rozmawiać z panią Bressoles?
 — Nie.
 — Więc dlaczego?
 — Dlatego, ażeby zmylić kobietę w czarnem dominie z czerwoną wstęgą i w masce z czerwoną koronką, ja jej nie znam, a ona mnie zna.
 — Czarne domino w masce z czerwoną koronką — powtórzył Lartigues.
 — To musi być ta kobieta, która nas ściga błyszczącemi oczyma....
 — Pewny jesteś, że cię poznała? — spytał Lartigues.
 — Jak najzupełniej. Powiedziała moje imię, a wcale mi nieprzyjemnie, że ktoś mnie szpieguje.
 — Pojmuję to tem bardziej, że nieznajoma owa wydaje mi się podejrzaną! Patrzy ona na nas jakoś bardzo dziwnie.
 — Zapewne widziała was ze mną i to obudziło jej ciekawość. Chciałbym z nią pomówić, — wypytać.
 — Któż ci przeszkadza to uczynić?
 — Pozna mnie po głosie, a przytem muszę zająć się panią — Bressoles. Ale dlaczego który z was nie ma za mnie tego uczynić.
 Roześmiał się Verdier.
 — Bierzesz to na siebie? — zapytał Lartigues.
 — I owszem — odparł tenże — chętnie poromansuję.
 — Bardzo dobrze — rzekł Maurycy — lecz bądźże zręcznym.
 Zmień swe wstążki różnokolorowe i staraj się dowiedzieć, co to jest za domino. Ja zaś opuszczę was i rozpocznę swoje poszukiwania.
 — Gdzie i kiedy mamy się zejść?
 — Jutro przy ulicy Suresnes, bo nie wiem, czy będę mógł się z wami widzieć jeszcze tej nocy.
 — Więc do jutra.
 Maurycy znikł w tłumie, Lartigues i Verdier przypięli do ramion zamiast różnokolorowych wstążek, jednokolorowe, w które