Strona:X de Montépin Tajemnica grobowca.djvu/279

 — Doprawdy! — zawołała. — Szczególny pan jesteś w takich latach, unosisz się, jakby jaki młody człowiek!
 — A skąd pani wie, że nie jestem młody? — żywo zapytał Lartigues? Czy pani mnie poznaje po głosie, po mych włosach?
 — Nie, tylko widzi pan, ja wiem, że pan przystojny.
 — Czy pani nie jasnowidząca? a może kabalarka, wróżka?
 — Po trochu, a nawet więcej jeszcze, gdyż przy swym podwójnym wzroku, o którym mówiłam, rozróżniam rysy pańskie pod maską i postać pańską pod zasłaniającem ją dominem. Gdybym się postarała, łatwoby mi poszło rozmówić się z panem o pańskiej przeszłości i przyszłości.
 — To niemożliwe.
 — Zaraz panu dam dowód. Proszę o rękę.
 — Którą? — spytał Lartigues ze śmiechem.
 — O lewą. Niech pan zdejmie rękawiczkę.
 Wspólnik Verdiera zciągnął rękawiczkę i wyciągnął do zamaskowanej kobiety rękę białą, wydelikatnioną, której jednak krótkie i grube palce znamionowały złe popędy.
 Aime Joubert schwyciła za tę rękę i nie mogła się powstrzymać od lekkiego dreszczu.
 — Blizna jest tu — pomyślała — to on... mam go... ujść mi nie powinien.
 I cóż pani mówi ma ręka? — zapytał.
 Bardzo wiele.
 — Chętniebym się choć czegoś dowiedział.
 Ma pan lat przeszło pięćdziesiąt, włosy siwawe i kędzierzawe, weleś pan podróżował i jesteś badzo namiętny.
 — I cóż więcej? — zapytał Lartigues zaciekawiony i zdumiony.
 — Więcej nie mogę panu powiedzieć, przynajmniej tutaj.
 — A gdzie pani powie?
 W takiem miejscu, gdzie będziemy sami, gdzie nikt nas nie może usłyszeć.
 — Pokój oddzielny będzie dla nas dogodny, jeżeli pani przyjmie kolację, na którą panią zapraszam.
 — Czemu się Pani waha? — mówił dalej Lartigues. — Niema się pani czego mnie bać, jestem człowiekiem porządnym i pani ma wzrok podwójny, zaczynam w niego wierzyć — powinien panią o tem upewnić.
 — Dobrze, zgadzam się.
 — Chodźmy.
 — Niema się czego spieszyć, niech mi pan poda ramię, przejdziemy się kilka razy po sali i później dopiero wejdziemy.
 — Służę pani...
 Aime Joubert, zadrżawszy, wzięła Lartiguesa pod rękę i razem z nim odeszła.