Strona:X de Montépin Tajemnica grobowca.djvu/315

 Maurycy był ciągłym gościem u Bressolów. Zjednał sobie poważanie u ojca i sympatię u córki, okazując jak najwyższe współczucie dla Alberta Gibray‘a, o którym wiedział dobrze, że go kocha Marja. Lekkomyślna Walentyna namiętnie w Maurycym rozkochana, nie opierała się tej nowej miłości, radziła się młodego człowieka we wszystkiem.
 Następnego tygodnia odbyć się miał u Bressolów bal. Syn Aime Joubert doradził, ażby salony przekształcić w ogrody zimowe. Potrzeba było ubrać je tylko w rzadkie rośliny i zasłonić obicia wspaniałą podzwrotnikową roślinnością. Efekt stąd powinienby być wielkim. Walentyna z zapałem uchwyciła się tego projektu. Maurycy, upoważniony zupełnie przez panią domu, cuda poczynił w urządzeniu salonów i sam wszystkiego doglądał.
 Dzień tylko brakowało do balu, zapowiadającego się świetnie. Pokoje przekształciły się w obszerne oranżerie, pełne duszącej woni roślinności indyjskiej.
 Maurycy udał się do pałacyku przy ulicy Surennes. Zastał tam Verdiera, naradzającego się z Piotrem Lartiguesem. Mniemamy kapitan Van Broke i rzekomy opat Meriss spędzali ze sobą większa część dnia poza daremnemi poszukiwaniami Symony.
 — Co słychać? — spytał Verdier młodzieńca.
 — Nic.
 — Więc jak zawsze, pojutrze?
 — Tak. Czyście rozważyli ułożony przezemnie plan, o którym kilka słów powiedziałem wam wczoraj?
 — Długo myślałem nad tym planem.
 — Jak uważasz, czy można go będzie wykonać?
 — Niezawodnie, ale trudno nam będzie znaleźć głównego aktora tego dramatu.
 — Przeciwnie, nic łatwiejszego... znajdę go, kiedy zechcę.
 — Gdzie?
 — W Fontaeinebleau.
 — Byleby ci się lepiej udało przy ulicy Verneuil, niż w lasku Vinceńskim.
 — Uda mi się z pewnością. Albert de Gibray wciąż chory jeszcze i tym razem już nie przeszkodzi mym planom.
 — Dzisiaj czy jutro pojedziesz do Fontainebleau? — zapytał Lartigues.
 — Jutro.
 Ale zaraz po balu przyjdę wam opowiedzieć o wszystkiem. Do widzenia!
 Wróciwszy do siebie na ulicę Navarin, zdziwił się wielce, zastawszy list od Oktawji. Od maskarady w Operze nie widział córki Klaudyny Charvais i nic o niej nie słyszał. Zresztą nie starał