Strona:X de Montépin Tajemnica grobowca.djvu/458

 — Proś.
 Wszedł sędzia śledczy.
 — Jak najuprzejmiej proszę kolegów rzekł — ażebyśmy się natychmiast zajęli śledztwem na ulicy Vi!le d‘Eveque. Już późno jest, a takem zmęczony, że potrzebuje koniecznie odpocząć.
 — Jedziemy — odpowiedział naczelnik — ale wprzód niech nam sędzia pozwoli skończyć jedną bardzo ważną sprawę.
 Paweł de Gibray się skłonił, naczelnik mówił dalej, zwracając się do niego:
 — Zapewne i pan sędzia nie słyszał nic o pani Rosier?
 — Rzeczywiście. Zresztą rzadko już teraz komunikuję się z osobą bezpośrednio.
 — I ja się nią nie zajmowałem — dodał komisarz. — Mówił mi kolega, że znalazła jakiś ślad...
 — I rzeczywiście znalazła ślad — odparł z gniewem naczelnik — tylko nie wiedziałem jaki. Wykręcała się przed wszelkiemi pytaniami memi. Chciała nas tem łatwiej oszukiwać.
 — Oszukiwać! — powtórzył Gibray.
 — Tak.
 — Ona! to niepodobna!
 — Niech pan sędzia sam posłucha i osądzi.
 Naczelnik policji opowiedział szczegółowo, jak był u agentki, która wyjechała z domu rano i następnie jakich mu wiadomości udzielono w kantorze pocztowym przy ul. Enghien. Słuchacze bardzo byli zdziwieni. Kiedy skończył, zapytał go sędzia:
 — I cóż kolega o tem wszystkiem myśli?
 — Ja uważam, że postępowanie pani Rosier jest zgoła nieszczere i myślę, że pani Rosier miała przyczynę jakąś do ukrywania przed nami swych planów i postępków i to, czego się dowiedziała wczoraj, bardziej ją jeszcze usposobiło do dwulicowości.
 — Nie ze wszystkiem kolegę rozumiem.
 — Trudno byłoby mi, a nawet niepodobna oskarżyć Aime Joubert stanowczo, przekonany wszakże jestem, że ona nie tylko nam nie pomaga, ale nam szkodzi.
 — Tak pozory przeciw niej świadczą, cóż kolega względem niej postanowił?
 — Dziś zaraz oddam ją pod dozór, tak, żebym wiedział o wszystkiem, co czyni, a nawet każę ją aresztować administracyjnie, ażeby żądać od niej tłomaczenia co do zdarzenia przy ul. Enghien i z wielu innych jej postępków tajemniczych.
 — Aresztować — mówił de Gibray.
 — Mam do tego prawo.
 — Tak. Ale według mnie byłoby to niedobrze, bo nie należy się tak spieszyć. Skądże kolega może wiedzieć, że pani Rosier nie przybędzie lada chwila z raportem? Kolega wie i lepiej odemnie, że niektórzy agenci lubią przez próżność kryć się ze swym planem.