Ten kto zaznajomił się dobrze z teorjami jogów o zmyśle instynktowym i jego władzy nad ciałem fizycznem — oraz z działaniem woli na zmysł instynktowy — łatwo zauważy, że stan umysłowy człowieka wywiera silny wpływ na jego zdrowie. Nastrój umysłowy jasny, wesoły, szczęśliwy, wywołuje normalne funkcjonowanie ciała fizycznego; przygnębienie, melancholja, rozpacz, trwoga, nienawiść, zazdrość i gniew również wywierają wpływ na ciało i wywołują w niem dysharmonję fizyczną i niedomagania czasowe.
Wiemy wszyscy, że wieści radosne i wesołe środowisko wywołują w człowieku apetyt, złe zaś wieści, przygnębiający nastrój otaczających ludzi itd. — przeciwnie, pozbawiają apetytu; wspomnienie jakiejkolwiek ulubionej potrawy wywołuje wydzielanie śliny w ustach, wspomnienie zaś nieprzyjemnego smaku lub widoku może wywołać mdłości.
Nastroje nasze umysłowe lub duchowe odzwierciadlają się w zmyśle instynktowym; ponieważ zaś do tego ostatniego należy bezpośrednia kontrola ciała fizycznego, łatwo zatem zrozumieć, dlaczego stan duchowy odbija się na fizycznych funkcjach ciała.
Przygnębienie wypływa na obieg krwi, którego zmniejszona ilość odbija się znów na każdej części ciała, pozbawiając ją należytego odżywiania. Złe nastroje duchowe niszczą apetyt, wskutek czego ciało nie otrzymuje należytego odżywiania i krew staje się ubogą w produkty pożywne. Z drugiej zaś strony — myśli wesołe i optymistyczne sprzyjają trawieniu, wzmacniają apetyt, dopomagają do obiegu krwi i działają na cały organizm wzmacniająco.
