Strona:Złoty Jasieńko.djvu/116

 — Dla prezesa, rzekł cicho Żłobek.
 — No, tak, domyśléć ci się łatwo, pożyczki, znacznéj pożyczki. Gdzieby tu można znaléźć piéniądze, nie bardzo szukając i napraszając się, nie od żydów, i... nie od szlachty, o ile możności poufnie, prędko.
 — Summa znaczna? spytał Klemens.
 — Dosyć znaczna, sto tysięcy złotych.
 — Sto tysięcy! głową poruszając rzekł pan Klemens, to nie łatwo będzie.
 Zamyślił się głęboko.
 — Ha! trzeba szukać, dodał powoli — ale na to i czasu więcéj pójdzie.
 — Juściż, dni kilka.
 — Gdybyś mi te dwa interesa dobrze, prędko i cicho, nadewszystko cicho załatwił, miałbyś nie szpetny procencik.
 Pan Klemens się skłonił.
 — Postaramy się, rzekł z powagą; co do hypoteki, rzecz łatwa, znajdę kancelistę który mi wypisze, i to jeszcze nie dla mnie, ale dla kogoś innego, żeby nie posądzano komu było potrzebne. Z piéniędzmi ponoby może trudniéj.
 — Nie trać-że czasu, idź, rób, zawołał mecenas, ja mam jeszcze wiele wizyt i wiele zajęcia.
 Pan Żłobek lekko głową skłonił i wziął za klamkę, ale zaraz się odwrócił.
 — Czy piéniądze potrzebne na długi termin?