Strona:Z Ziemi na Księżyc w 97 godzin 20 minut.djvu/205

 — Drogi oponencie! Nareszcie dotknął pan palcem istotnej i jedynej trudności; chociaż mam zbyt dobrą opinję o genjuszu wynalazczym amerykanów, by wątpić, iż zdoła on przezwyciężyć i tę trudność.
 — A gorąco, jakie powstanie wskutek szybkości pocisku podczas przebywania warstwy powietrza?
 — Och, ściany pocisku są dość grube, a warstwę powietrza przebędzie tak szybko.
 — A żywność? a woda?
 — Obliczyłem, że będę mógł zabrać ze sobą na cały rok żywności, choć podróż tak a trwać będzie wszystkiego 4 dni.
 — A powietrze do oddychania podczas drogi?
 — Wytwarzać je będę w drodze chemicznie.
 — A spadek na księżyc, jeśli pan tam doleci?
 — Będzie on sześć razy powolniejszym, niż spadek na ziemię, gdyż waga jest sześciokrotnie mniejsza na powierzchni księżyca.
 — Będzie ona jednak dość szybką, by mógł pan połamać sobie żebra.
 — A w takim razie któż mi zabroni zwolnić go przez zastosowanie spadochronu czy innych środków.
 — Ale nawet przypuściwszy, że uda się