Strona:Z Ziemi na Księżyc w 97 godzin 20 minut.djvu/47

niej Tycho Brache dali kompletny system układu świata i wyjaśnili rolę, jaką odgrywa księżyc wśród innych ciał niebieskich.
 Wszystkie te badania nie dotyczyły je­dnak fizycznych właściwości księżyca i do­piero Galileusz rzucił na tę kwestję snop światła, objaśnił różne zjawiska świetlne, ob­serwowane na księżycu istnieniem gór, któ­rych wysokość określił na cztery tysiące pięć­set stóp.
 To ostatnie pytanie wywołało bardzo wiele sporów uczonych, dotyczących ustale­nia wysokości gór, znajdujących się na księżycu.
 Dyskusja ta trwała wieki i brali w niej udział najtężsi astronomowie świata, którzy przy pomocy coraz to doskonalszych apara­tów badali powierzchnię księżyca. Wreszcie pomiary uczynione przez Beera i Moedelera ustaliły, iż wysokość dwudziestu dwuch z po­śród tych gór przewyższa dwa tysiące czte­rysta metrów, a sześciu innych dochodzi na­wet do dwuch tysięcy siedmiuset metrów.
 Jednocześnie poznanie księżyca i pod in­nymi względami czyniło szybkie postępy: stwierdzono, iż jest on usiany kraterami i wogóle ma charakter wybitnie wulkaniczny, że brak na nim prawie zupełnie wody. Jasnem jest wobec tego, iż mieszkańcy księżyca,