Strona:Z Ziemi na Księżyc w 97 godzin 20 minut.djvu/52

da noc czy dzień, mają sto pięćdziesiąt cztery godziny i dwadzieścia minut.
 Na jednej połowie księżyca, zwróconej ku ziemi, przez czternaście prawie dni trwa bez przerwy dzień, gdy tymczasem druga połowa pogrążona jest w mroku, który rozjaśnia jeno blade migotanie gwiazd, a zjawisko to objaśnia się właśnie tem, iż księżyc dokonywa obu swych ruchów w tym samym czasie.
 Cassini i Herschell stwierdzili, iż prawu temu podlegają również satelici Jowisza, a prawdopodobnie i wszystkich innych planet.
 Niektórzy nie mogli w żaden sposób zrozumieć, w jaki sposób księżyc ukazuje tę samą stronę swej kuli, choć obraca się on jednocześnie koło swej osi. Tych pouczano w sposób poglądowy: „wejdźcie do swej jadalni i obejdźcie dokoła stół, stojący pośrodku pokoju i trzymajcie ciągle wzrok utkwiony w środek tego stołu; gdy wykonacie ten mały spacer, którego kierunek odpowiada zupełnie ruchowi wykonanemu dokoła planet przez satelity, pomyślcie sobie, że jadalnia to niebo, stół, to ziemia, a wy sami — to księżyc i porównanie to najlepiej wyjaśni wam trudną pozornie sprawę.
 W ten sposób księżyc jest zawsze zwrócony ku ziemi tą samą stroną, przyczem