dodać trzeba, że wskutek pewnego kołysania się z północy na południe i z zachodu na wschód, ukazuje księżyc nieco więcej, niż połowę swego globu, a mianowicie pięćdziesiąt setnych swej powierzchni.
Gdy zwykli śmiertelnicy wiedzieli już o ruchach księżyca niemal tyle, co sam dyrektor obserwatorjum w Cambridge, zaczęto się interesować bardziej skomplikowanemi sprawami, dotyczącemi naszego satelity.
Ale dwadzieścia miesięczników naukowych na wyścigi pouczało publiczność o wszystkich tych sprawach.
Tłumaczyły one, że firmament ze swą nieskończoną ilością gwiazd, może być przyrównany do cyferblatu, po którym miast wskazówek posuwa się księżyc, znacząc mieszkańcom ziemi w każdym momencie najdokładniejszy czas: pełnia bowiem jest wtedy, gdy księżyc, ziemia i słońce znajdują się na jednej linji, przyczem ziemia zajmuje pozycję środkową; nów nastaje wtedy, gdy księżyc znajduje się między ziemią a słońcem, wreszcie podczas drugiej i czwartej kwadry trzy to ciała tworzą kąt prosty, którego wierzchołek zajmuje księżyc.
Co do odległości księżyca od ziemi, list dyrektora obserwatorjum w Cambridge wyjaśniał dostatecznie tę sprawę i każdy rozu-
Strona:Z Ziemi na Księżyc w 97 godzin 20 minut.djvu/53
Ta strona została przepisana.
