— Tak, to jest nasze zadanie! — potwierdził Elphiston.
— Idę więc dalej! — mówił Barbicane. — Gdy pocisk zostaje wyrzucony w przestrzeń co się z nim dzieje? Znajduje się pod działaniem niezależnych od siebie sił: oporu powietrza, siły atrakcyjnej ziemi i ruchu, który został mu nadany.
Rozpatrzmy te trzy siły. Opór powietrza nie odgrywa tu poważniejszej roli. Pas powietrza, okalający ziemię, ma zaledwie czterdzieści mil grubości. Przy szybkości dwunastu tysięcy jardów na sekundę, pocisk przebędzie go w przeciągu pięciu sekund, a jest to zbyt krótka chwila, by należało zastanawiać się nad działaniem oporu powietrza. Przejdźmy więc do siły atrakcyjnej ziemi, czyli do ciążenia ku niej naszego pocisku.
Wiemy, iż działanie to zmniejszać się będzie w miarę zwiększania się odległości. Fizyka poucza nas dalej, że ciało, spadające na ziemię, robi na sekundę około pięciu metrów, gdyby jednak to ciało spadało z wysokości dwustu pięćdziesięciu siedmiu tysięcy pięciuset czterdziestu dwóch mil, czyli, inaczej mówiąc, z księżyca, robiłoby ono zaledwie 1⅓ milimetra na sekundę, co równa się prawie bezruchowi. Chodzi więc o to, by przezwy-
Strona:Z Ziemi na Księżyc w 97 godzin 20 minut.djvu/75
Ta strona została przepisana.
