Ta strona została uwierzytelniona.
Jak krzyczy ta koralina —
Cóż się stało?
Serca przyczyna — —
Przebolało.
Czemu krwią woła ten krzew?
Skargą do nieba bucha? — —
Co jest ze ziemi trzew,
Jest z ducha.
Siostro —
Nie bądź w osądzie ostrą.
Jednako serce się krwawi.
Śmierć zbawi.
O siostro — duch się nie gniewa.
Cóż pozostanie z nas?...
Wsłuchaj się w pustkę i w ten czas,
Co się we wieczność przelewa...
