Ta strona została uwierzytelniona.
Jakąże drogę daleką
Me serce zatoczyło!
Za siódmą górą, siódmą rzeką
Po szczęście swoje było.
Przyniosło zdobycz z drogi:
Najdroższą z mogił ziemię — —
Sławić i za to bogi,
Lecz nadto ciężkie to brzemię.
Strona:Z martwej roztoki.djvu/067
