Strona:Z martwej roztoki.djvu/119

Ta strona została uwierzytelniona.

PRZYJDZIE TEN CZAS...


Przyjdzie, przyjdzie ten czas —
O duszo, zwiedziono nas srodze! —
Kiedy smutek, jak głaz,
Powali cię i przygniecie w drodze.

Próżno zwoływać sił —
O serce, ten ciężar nas zdławi! —
Będziesz się w bólu wił,
Aże śmierć cię z ucisku wybawi.