Ta strona została uwierzytelniona.
W przestworzu, dalekiem od ludzkich śnień,
Na nicości sięgłej, skalnej grani,
Wieczystą ochłonięty nocą,
Siedzi Smutek — i rzuca cień
Na światy, które w przestwornej otchłani
Jak świętojańskie robaczki migocą...
