Ta strona została uwierzytelniona.
Wyrzuca pełnią dźwięcznych sił:
„Torreador! Torreador!“
Zwolna się grąży galer w mrok,
I Serenada gaśnie —
Dusza śle w oddal tęskny wzrok,
Czy nowa nie wybrzaśnie...
Domiera pieśń, budząca żal,
Jak kwiat, gdy się zawija —
Jeszcze przywiewa mroczna dal:
„Santa Lucia“...
