Polska-USA w latach 1945 — 1954 i obie publikacje napisane zostały przede wszystkim w oparciu o materiały źródłowe z pierwszej ręki, odtajnione dokumenty z archiwum dyplomatycznego Departamentu Stanu oraz dokumenty z Archiwum Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Pierwsze lata powojenne 1945 — 1947 w przeciwieństwie do lat następnych, o których traktuje niniejsza książka, a w których dominowały patologiczne zjawiska, obfitowały zarówno w konstruktywne przykłady, jak i negatywne zjawiska w stosunkach polsko-amerykańskich.
Powojenne władze w Polsce, począwszy od swych pierwszych dokumentów programowych, nawiązywały do dialogu i aktywnych stosunków z krajami zachodnimi. Nawet w Manifeście PKWN z 22 lipca 1944 r. przyjęto generalną zasadę współpracy ze wszystkimi państwami koalicji antyhitlerowskiej w interesie postępu gospodarczego, odbudowy i wspólnego działania dla zapewnienia pokoju i bezpieczeństwa. PKWN nawiązał już wówczs, jesienią 1944 r., kontakty m.in. ze Szwecją Wielką Brytanią, Francją. Również Rząd Tymczasowy RP nawiązywał kontakty z przedstawicielami państw zachodnich. W notach m.in. do Stanów Zjednoczonych, Wielka Brytania wyrażała ubolewanie z powodu pominięcia Polski w zaproszeniach na konferencję założycielską ONZ w San Francisco.
Utworzenie 28 czerwca 1945 r. polskiego Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej otworzyło możliwości nawiązania stosunków dyplomatycznych z państwami zachodnimi. Uznanie dyplomatyczne ze strony zachodnich miało wówczas duże znaczenie dla interesów Polski, udziału Polski w uregulowaniu wielu problemów pokojowych.
W pierwszych dwóch-trzech latach po zakończeniu II wojny światowej, zanim ingerencja radziecka w sprawy polskiej polityki zagranicznej osiągnęła swoje apogeum i zanim zimna wojna zaczęła wywierać swe piętno na stosunkach międzynarodowych, Polska utrzymywała szerokie i aktywne stosunki z krajami zachodnimi. Również państwa zachodnie, zwłaszcza wielkie mocarstwa, były aktywnie zaangażowane w sprawy polskie.
W pierwszych latach powojennych rząd polski, oficjalnie uznany przez państwa zachodnie, poprzez utrzymywanie aktywnych stosunków z Zachodem stawiał sobie m.in. nastepujące zadania:
- umocnienie międzynarodowej pozycji Polski;
- przedstawienie zachodnim aliantom polskiego punktu widzenia na sprawę granic Polski i na rozwiązanie problemu niemieckiego, zapewnienie udziału Polski w rokowaniach pokojowych;
- zapewnienie realizacji uchwał jałtańskich i poczdamskich w odniesieniu do spraw polskich i bezpieczeństwa europejskiego;
