Z dniem 30 listopada 1949 r. rząd polski wypowiedział umowę zawartą 10 maja 1946 r. pomiędzy rządem polskim a Spółdzielnią dla Przesyłek amerykańskich dla Europy „CARE”, mając na celu umożliwienie jednostkom i organizacjom na półkuli zachodniej niesienie pomocy ludności polskiej. Rąd polski w piśmie z 28 lipca 1949 r. adersowanym do „CARE” wyraził wdzięczność tej organizacji za pomoc i stwierdził, że cel ten został osiągnięty.
Na pewno społeczeństwo polskie w 1949 r. nadal potrzebowało pomocy, a więc nadal organizacje zagraniczne, w tym „CARE”, mogłyby ulżyć trudnej sytuacji. Względy polityczne jednak przeważały nad rzeczywistymi potrzebami i zagraniczne organizacje charytatywne zostały zmuszone praktycznie do zamknięcia swojej działalności na terenie Polski.
Od lipca 1949 r. wprowadzono nowe zasady dotyczące przesyłania paczek z zagranicy drogą lotniczą. Paczki nie mogły przekraczać 20 kg. wagi. Paczki były zwolnione od cła, ale mogły zawierać tylko określone produkty w określonej ilości, np. ubrania, żywność, owoce, środki medyczne (do 1 kg.). Alkohole i wyroby tytoniowe, radia i inny sprzęt podlegały ocleniu.
W sierpniu 1949 r. do Warszawy przybył szef CARE, Paul Comly French. Zanim spotkał się z przedstawicielami władz polskich rozmawiał z radcą ambasady USA w Warszawie Cecilem B. Lyon’em. French mówił o serdecznym przyjęciu z jakim spotkał się w Pradze ze strony przedstawicieli rządu czechosłowackiego. Lyon ostrzegł go, że z takim przyjęciem zapewne nie spotka się w Warszawie, ponieważ władze polskie „czynią wszystko by pozbyć się amerykańskich organizacji pomocniczych i Polska widocznie uważa, że nie potrzebuje już żywności przysłanej przez „CARE” i dlatego dąży do wyeliminowania jeszcze jednej organizacji, którą mogą uważać za organizację szpiegowską rządu Stanów Zjednoczonych”. French odrzekł, że przed wyjazdem z Waszyngtonu odbył rozmowę z Achesonem i Jessupem w Departamencie Stanui obaj utwierdzili go w przekonaniu, że opowiadają się za kontynuowaniem przez CARE i inne organizacje charytatywne programów pomocy w krajach Europy Wschodniej[1].
Prognozy radcy Lyon’a sprawdziły się. 20 sierpnia French odbył rozmowę z Józefem Kutinem, wiceministrem handlu zagranicznego. Kutin wyraził podziękowanie za działalność „CARE”, ale dodał, że Polska bardziej potrzebuje twardej waluty niż paczek żywnościowych. Dlatego w USA powstało PEKAO gdzie Amerykanie polskiego pochodzenia zakupują paczki z polskimi produktami, które są dostarczane ich krewnym w Polsce. Kutin wyraził nadzieję, że do stycznia 1950 r. CARE zakończy swoją działalność w Polsce. Kiedy French opowiedział, że w Czechosłowacji zachęcano CARE do jeszcze większej aktywności, Kutin odpowiedział: „Oni potrzebują
- ↑ Central Files: 860C.48/8-2549. UPA Reel 12.
