żywności. My nie”[1]. French zgłosił propozycję dostarczenia do Polski książek technicznych wartości 100 000 dolarów, co zostało powitane z zadowoleniem.
W październiku 1949 r. wiceminister handlu zagranicznego Bajer poinformował doradcę CARE Georg’a Godfellow i przedstawiciela CARE w Polsce Warrena Pinegera, że władze polskie oczekują zakończenia działalności CARE w Polsce do 1 grudnia 1949 r.[2].
28 października 1949 r. minister Administracji Publicznej Władysław Wolski poprosił na rozmowę Williama Beina, szefa na Polskę organizacji Joint Distribution Committee (JDC) — organizacji rozprowadzającej pomoc charytatywną dla ludności żydowskiej i oświadczył mu, że z końcem 1949 r. JDC powinna zakończyć swą 30-letnią działalność w Polsce. Wolski zaznaczył, że obecne władze zmierzają do jednolitości społeczeństwa polskiego. Podziękował przy tym JDC za dotychczasową działalność w Polsce[3]. William Bein oceniał, że w Polsce przebywało wówczas 50-60 tys. Żydów, w tym ok. 5 tys. starców, wdów i ludzi schorowanych, którzy wymagają stałej opieki. JDC zatrudniał w Polsce 65 osób, z których 3 było obywatelami amerykańskimi.
Na jesieni 1949 r. w Polsce działały tylko trzy czysto amerykańskie organizacje charytatywne: American Joit Distribution Committee, American Relief for Poland oraz Cooperative for American Remittances to Europe (CARE). Ponadto działały również organizacje, które korzystały m.in. z funduszy amerykańskich. Był to: National Catholic Welfare Confrence, International Committee of the Red Cross, International YMCA, Foster Parents Plan, oraz UNICEF i International Refugee Organization (IRO).
Ambasada amerykańska sygnalizowała w listopadzie 1949 r. Departamentowi Stanu, że zagraniczne organizacje żydowskie prowadzące działalność charytatywną również natrafiają na coraz większe trudności, co doprowadziło do całkowitego wstrzymania ich działalności. Działalność taką prowadziły wówczas takie organizacje jak: American Joit Distribution Committee i Jewish National Fund[4].
Działalność charytatywną prowadziła w Polsce także organizacja katolicka pod nazwą War Relief Services-National Catholic Welfare Conference (WRS-NCWC) w Polsce powrócił do Stanów Zjednoczonych zostawiając w styczniu 1950 r. 19 983 062 funtów towarów wartości 7 649 534 14 dolarów[5].
