Mimo, że władze polskie ograniczyły działalność amerykańskich organizacji pomocowych, zdaniem ambasady amerykańskiej, wystarczy pojechać w teren i porozmawiać z Polakami by „przekonać się o wdzięczności jaką oni żywią za znaczący wkład społeczeństwa amerykańskiego poprzez organizacje pomocowe na rzecz odbudowy powojennej Polski”[1].
Od 1 lipca 1946 r. do połowy roku 1949 r. według szacunków Departamentu Stanu Polska otrzymała w sumie w postaci kredytów i bezzwrotnych pożyczek ze Stanów Zjednoczonych 415 mln dolarów[2]. Ogromna większość tym samym wpłynęła zanim Polska odmówiła w 1947 r. udziału w Planie Marshalla.
Oskar Lange opublikował w lipcu 1948 r. w „Robotniku” artykuł na temat polskiej polityki zagranicznej. Napisał w nim o kredytach, jakie Polska otrzymała od Stanów Zjednoczonych. Radca ambasady amerykańskiej Edward S. Crocker informując o tym Waszyngton stwierdził, że placówka jego przyjęła ten fakt ze zdziwieniem ponieważ polityką rządu polskiego jest „całkowite pomijanie milczeniem faktu, że Polska otrzymała finansową pomoc „bastionu kapitalistycznego imperializmu”[3].
Stany Zjednoczone wstrzymały 31 stycznia 1948 r. realizację niewykorzystanego kredytu z sumy 50 mln dol. przeznaczonego na zakup nadwyżek z powojennego demobilu w Europie.
Polska podówczas ubiegała się o pożyczkę z Banku Międzynarodowego, w którym Amerykanie mieli wiele do powiedzenia. Wprawdzie oficjalnie Amerykanie nie mówili, że udzielenie pożyczki przez Bank Międzynarodowy jest uzależnione od czegokolwiek to jednak mówili wprost, że uregulowanie sprawy odszkodowań za nacjonalizację mienia amerykańskiego w Polsce oraz uregulowanie zobowiązań z tytułu lend-lease ułatwiłoby udzielenie Polsce pożyczki przez Bank Międzynarodowy. Powiedział to m.in. wprost Winiewiczowi zastępca sekretarza stanu Armour w rozmowie z 30 I 1948 roku[4]. Armour podkreślił, że Stany Zjednoczone chcą dobrych stosunków z Polską, ale prasa polska atakuje politykę amerykańską. Winiewicz odparł, że prasa polska nie może być entuzjastyczna dla Ameryki skoro na przestrzeni ostatniego półtora roku ze strony USA nie było ani jednego posunięcia, z którego Polska mogłaby być zadowolona.
