Ambasador Gallman skomentował stanowisko Smitha w depeszy 4 grudnia 1948 r. Pisał, że „w zasadzie” zgadza się „z jej wywodami. Informował, że ambasada brytyjska w Warszawie jest „głęboko podzielona” w sprawie granicy na Odrze i Nysie („gadly split”)[1].
Odpowiadając na list senatora Irving M. Ivesa w sprawie granic Polski, w imieniu sekretarza stanu jeden z jego asystentów Ernest A. Grosz przypomniał poczdamskie uzgodnienia, że rząd polski będzie konsultowany w sprawie znaczących nabytków terytorialnych, ale ostateczna delimitacja zachodniej granicy Polski dokona się na konferencji pokojowej. Wprawdzie ZSRR i Polska uznają tę granicę za ostateczną ale ani sekretarz stanu James Bymes w Stuttgarcie 6 września 1946 r., ani jego następca George Marshall na konferencji ministrów spraw zagranicznych w Moskwie w 1947 r. nie uznali zachodniej granicy Polski za ostateczną. Marshall zaproponował powołanie specjalnej komisji granicznej z udziałem wiceministrów, aby wypracowali oni propozycje rozstrzygnięcia tej kwestii. Mimo poparcia ze strony Anglii i Francji propozycja nie została przyjęta ponieważ ZSRR zawetował ją[2].
Ambasada amerykańska doradzała w 1949 r. Departamentowi Stanu, aby Stany Zjednoczone nie wypowiadały się publicznie w sprawie granicy na Odrze i Nysie i nie zrażały sobie ani Niemców ani Polaków.
Z dużym niepokojem Polska śledziła politykę mocarstw zachodnich na terenie Niemiec i ich przygotowania do stworzenia państwa zachodnioniemieckiego. Po konwencji londyńskiej w czerwcu 1948 r., która była krokiem na drodze do utworzenia Przyszłej RFN, Polska skierowała noty protestacyjne m.in. do Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Luksemburga. Polska opowiadała się za demilitaryzacją Niemiec, poddaniem na określony czas kontroli przez cztery mocarstwa przemysłu ciężkiego Zagłębia Ruhry, za utworzeniem rządu ogólnoniemieckiego, zawarciem traktatu pokojowego z Niemcami i realizacją przez Niemcy zobowiązań reparacyjnych.
Polska wyrażała swoje niezadowolenie z powodu trudności, jakie napotykaliśmy strony mocarstw okupacyjnych w akcji restrykcji polskiego mienia wywiezionego do Niemiec. Akcja restytucyjna została zakończona w amerykańskiej strefie okupacyjnej w 1949 r., a w brytyjskiej i francuskiej w 1950 r.
