Philbin oświadczył, że rząd Stanów Zjednoczonych „odegrał znaczącą rolę w zniszczeniu wolności narodu polskiego”[1].
Z okazji 3 maja zwykle w Kongresie amerykańskim odbywała się debata, w czasie której poruszano sprawy polskie, często atakując władze w Polsce. O ile w poprzednich latach Speacker Izby Reprezentantów oddawał kongresmenom tego dnia do dwóch godzin czasu na nieprzyjazne rządowi polskiemu wystąpienia to w 1949 r. dał im tylko 15 minut czasu. W tej sytuacji poszczególni kongresmani wygłaszali tylko kilka pierwszych zdań swoich przemówień, oddając resztę tekstu do umieszczenia w stenogramie. Jeżeli więc przegląda się „Congressional Record” stwarza on pozory kilkugodzinnej debaty. Tymczasem owa „debata” trwała zaledwie 15 minut i to przy minimalnej frekfencji na sali posiedzeń, gdyż w tym czasie większość kongresmenów zajęta była kuluarowymi przetargami na temat ustawodawstwa pracy, nad którym toczyła się tego dnia debata.
W śród kongresmenów, którzy firmowali demonstrancje w 1949 r. niewiele było znanych nazwisk, poza Josephem W. Martinem, byłym Speakerem i Adolphem J.
Sabathem, najstarszym wiekiem kongresmanem. Pozostali pochodzili głównie z okręgów gdzie Kongres Polonii Amerykańskiej miał pewne wpływy. Jest rzeczą charakterystyczną, że o ile dawniej brali udział w takich demonstracjach także kongresmani polskiego pochodzenia ze stanu Michigan to w 1949 r. żaden z kongresmanów z Detroit (George G. Sadowski, John Lesiński, John D. Dingell) nie użyczał swego nazwiska dla tej debaty politycznej.
Kongresman Homer A. Ramey z Ohio z okazji rocznicy Konstytucji 3 Maja wygłosił kilka przemówień w lokalnych radiostacjach. Tekst tych audycji zamieścił w „Congressional Record”. Podkreślał patriotyzm Polaków i więzi łączące Polaków i Amerykanów. Skrytykował brutalność władz polskich[2].
Kongresman Ellsworth B. Foots z Connecticut mówił, że Polska została zdradzona przez aliantów. Wezwał rząd USA do naprawienia krzywd wyrządzonych Polakom. Wspomniał o 250 000 dipisów ciągle przebywających w obozach[3].
10 czerwca 1948 r. odbyła się w Izbie Reprezentantów debata, w czasie której omawiano możliwość rekrutacji do sił zbrojnych USA dipisów z obozów w Europie.
Rząd amerykański zmierzał do likwidacji tych obozów by zaoszczędzić pieniądze z budżetu przeznaczone na ich utrzymanie. Koszt utrzymania tych obozów oceniano na 100 mln dolarów. Dyskutowano również ilu dipisom, z jakich krajów Stany Zjednoczone powinny zezwolić na osiedlenie się w USA. Kongresman Clinton MacKinnon,
