Ta strona została uwierzytelniona.
KUZYNKA.
Nowella.
I.
Przeklęty świat i los przeklęty,
Co tak rozdzielił nasze drogi,
I zatruł kwiat mych uczuć święty
I lilje — w dzikie zmienił głogi!
Przeklęta wdzięków Twych ponęta
Co serce me zraniła srodze,
I węzeł krwi ten, co nas pęta,
I — zbrodnię w naszej stawi drodze!
Przeklęta duszy Twej niewinność,
Co wiecznie kusi mą nieśmiałość,
I ta — co dzieli nas powinność,
I ta — co zbliża poufałość!
