Ta strona została uwierzytelniona.
WYMOCZKI.
Z pra- namułu sterczy kamień;
Pra-komórka siedzi na nim;
Łezki lejąc siedzi — siedzi —
Myślą się stroskaną biedzi.
Przyszedł do niej pra-wymoczek:
— „Pra-komórko, szkoda oczek!
Otwórz głąb mi twojej duszy:
Jakiż powód twej katuszy?“
— „„Ach! — odpowie pra-komórka,
Zacnej praszczy tkliwa córka —
„„Srogi ból mi serce gniecie;
Nie masz dla mnie szczęścia w świecie!““
