Estote prudentes Bøczdcze dze tako mødrzy gakocz szø vøszeue mødrzy c) ysczy napirszue vøsz thøto mødroscz ma ysze gdis gy chø szabicz tedicz vøcz on kricze y szonge svø glovø aoczalocz on nix nedba a takesczy svøczy appli szøcz oni tho byly czynily Aliecz nauøcze swøty barthlomeg gest on tho byl czynil yszecz on swe glovy tocz gest milego xpa gest był szonoual c) fftorecz przyrodzene gesth tho vøszeve ysze gdisszø on che odmlodzycz tedycz vøcz on ge gorske korzene apotem vøcz on flesze fdurø czasznø A tako vøcz on thamo szebe starø skorø szenie A takesmy sdruczmy szebe starø skorø tocz gest stare grzechy a geczmy tesze gorske korzene tocz gest isbichom nathemto svecze nektorø møkø przemilego xpa cirpely na naszem czele Atocz svøty bartlomeg gest on tho był vczynil ysczy on skorø svego czala przemilego xpa dal gest był oblupicz ysze pyszeszø nam othem tako ysze gdisz gest on krola theto szeme Indie gest był okrzyl y nauarø kresczyganskø gest gy on był nafroczyl tedy vøcz biskvpoue thetho gysthe szeme szø szø byly sgachaly asvøthego barthlomega szø ony byly gøly ado bratha tego gystego krola szøgo ony bily przyuedly tedy vøcz tentho gisty krol gestszø był nan roszneual tego dla yszecz bog gego chosmv bylo tho ymø Astaroth dzano gest on svyszokosczy naszemø spatl był afproch gest szø on był obroczil A tako vøcz on krol szylnm gnewem gest na szobe swe odzene rzaszal był A swøtego barthlomega kaszal gest był naprongo szaueszycz amo-
rzekąc tako: Estote prudentes, bądźcie dzie tako mądrzy, jakoć są wężewie mądrzy, iżci na pirwsze wąż tęto mądrość ma, iże gdyż ji chcą zabić, tedyć więc on krzycze i żonie swą głowę, a o ciałoć on nic niedba. A takieżci święci Apostoli sąć oni to byli czynili. Aleć nawięce święty Bartłomiej jest on to był czynił, iżeć on swe głowy, toć jest miłego Krysta, jest był żonował. Wtóreć przyrodzenie jest to wążewe, iże gdyć się on chce odmłodzić, tedyć więc on je gorżkie korzenie, a potem więc on wlezie w dziurę ciasną. A tako więc on tamo z siebie starą skórę żenie. A takież my zdrućmy z siebie starą skórę, toć jest stare grzechy, a jedzmy teże gorżkie korzenie, toć jest, iżbychom na temto świecie niektórą mękę prze miłego Krysta cirpieli na naszem ciele. A toć święty Bartłomiej jest on to był uczynił, iżci on skórę z swego ciała prze miłego Krysta dał jest był obłupić, iże pisze się nam o tem tako, iże gdyż jest on króla teto ziemie Indje jest był okrzcił i na wiarę krześcijańską jest ji on był nawrócił, tedy więc biskupowie teto iste ziemie są się byli zjachali, a świętego Bartłomieja są oni byli jęli, a do brata tego istego króla są go oni byli przywiedli. Tedy więc tento isty król jest się był nań rozgniewał tego dla, iżeć bóg jego, coś mu jest było to imię Astaroth dano, jest on z wysokości na ziemię spadł był, a w proch jest się on był obrócił. A tako więc on król silnym gniewem jest na sobie swe odzienie rzazał był, a świętego Bartłomieja kazał jest był na
