Strona:Zacharjasiewicz - Na kresach.djvu/9

CZĘŚĆ PIERWSZA.

I.

 Mieszkańcy Radziejewa mieli dzisiaj noc bezsenną. Jędrzej Maciejaszek, najrozumniejszy chłop w całej osadzie, widział na własne oczy dziwne rzeczy.
 — I jakże to było? — pytał po raz dwudziesty Marek Paliwoda, największy niedowiarek i farmazon.
 — A jużci nie inaczej, jak mówiłem — odpowiadał po raz dwudziesty Maciejaszek.
 — I poszło prostą drogą do młyna?
 — Jakby strzelił.
 — Święty Boże!... a w browarze?
 — Świeci się jeszcze, a ten czarny pan chodzi po izbie i czegoś ręce łamie.
 — To coś na złe wróży.
 — Patrzy na wojnę.
 — Może zaraza morowa...
 — A najprędzej, że nowe podatki nałożą — zakonkludował Marek Paliwoda, niespokojny duch gromady.
 — Wam bo tylko lutry w głowie!
 — Wszak sami mówicie — odburknął Paliwoda — że djabeł, który niósł młynarza, był kubek w kubek podobny...
 Maciejaszek splunął trzy razy i przeżegnał się, a Paliwoda zaproponował swemu sąsiadowi, aby z nim udał się do młyna i tam na miejscu przekonał się, że ani djabła, ani mielnika w młynie nie ma.
 Oburzyła się na to cała gromada Radziejewa, a farmazon Paliwoda musiał chyłkiem do domu uciekać, aby za swoją protestację przeciw tradycyjnej wierze ludowej kilka szturkańców nie oberwać. Pozostali włościanie uwolniwszy się