Strona:Zacharyasiewicz - Nieboszczyk w kłopotach.djvu/34

34

Jan Zacharyasiewicz.

 — Możesz mnie odtrącić, możesz zgnieść jak robaka, ale nie naigrawaj z bezbronnego!
 — A gdzie to waszmość szablę podział?
 — Wobec kobiety jestem zawsze bezbronny!
 — Daję więc waszmości wolność, nie biorąc go za jeńca.
 JPan Tymoteusz powstał z ziemi.
 — Jesteś twardszą od skały! — syknął przez zęby.
 — A waszmość nie byłeś nigdy skałą? — zapytała z filuternym uśmiechem Jagusia.
 — W takim razie... mógłbym...
 — Mógłbyś?...
 — Mógłbym z trumny powstać, gdybyś... oświadczyła mi wzajemność!
 — Chciałabym się o tem przekonać!
 — Jakim sposobem?
 — Umrzej waszmość!
 Nastąpiła długa pauza. JPan Tymoteusz patrzał zdziwiony na Jagusię, a Jagusia bawiła się białą koronką.
 — A gdybym umarł?
 — Gdybyś waszmość umarł... wtedy spróbuję tego zaklęcia.
 — I powiesz przy trumnie mojej, że mnie kochasz?
 — Powiem!
 JPan Tymoteusz rozśmiał się, a w tej