Strona:Zacharyasiewicz - Teorya pana Filipa.djvu/116

 — Nieinaczej. Mam jednak nadzieję...
 — Każdy człowiek ma pewne nadzieje...
 — Otóż prosiłbym pana, czybyś pan przy sposobności, jako dobry przyjaciel domu, nie zechciał wysondować rodziców, jak oni są dla mnie usposobieni.
 — Hh, hm... jak oni są usposobieni...
 — Dotąd uważano mnie w tym domu za człowieka mającego tam pewne zarobkowe zatrudnienie...
 — Tak... zarobkowe zatrudnienie! To rzecz fatalna!
 — Dla czego?
 — Widzisz pan... gdy człowiek nie potrzebuje na codzienne życie zarabiać, to jakoś to zawsze inaczej wygląda!
 — Jeżeli się nie ma majątku, to trzeba pracować!
 — Otóż w tem sęk, jeżeli się nie ma majątku!... Bo jak sądzę i ona... nie ma złamanego szeląga! Profesor gimnazyalny... zkądby wziął!
 Pan Malina spojrzał tutaj z uwagą na młodego budowniczego, jakie wrażenie sprawi na nim ten niewinny podstęp.
 — I owszem — odpowiedział tenże — będziemy oboje pracowali, a to dodaje mi odwagi!
 Pan Malina się skrzywił.
 — W położeniu pana byłoby zawsze dobrze, aby ona coś miała...
 — Nie jest to dla mnie koniecznym warunkiem!