Strona:Zacharyasiewicz - Teorya pana Filipa.djvu/117

 Z politowaniem spojrzał pan Malina na mówiącego. Nagle jakaś myśl niezwykła zamigotała mu w oczach.
 — A gdyby panna Aniela niestosunkowo do pańskiego położenia była bogatą?
 Młody człowiek z zadziwieniem patrzał czas niejaki na mówiącego. Potem opuścił głowę i posmutniał.
 — W takim razie zmniejszyłaby się znacznie moja nadzieja! — odpowiedział drżącym głosem.
 Nastąpiło milczenie.
 — I cóż pan żądasz odemnie? — zapytał w końcu pan Malina.
 — Chcę, abyś pan łaskawie zbadał usposobienie rodziców...
 — O pannie nic pan nie mówisz?
 — To już... do nas samych należy!
 Znowu nastąpiło milczenie.
 — Ha — ozwał się wreszcie pan Malina — jeśli pan tego żądasz... ale za skutek wcale nie ręczę! A nawet dobrze, abyś się pan przygotował na najgorsze!... Kobiety mają czasem kaprysy... a jak jednych te kaprysy nieszczęśliwymi czynią, to drugim trudno nie przyjąć szczęścia, które ich ściga!... Przedewszystkiem spokój i zimna krew.
 — Będę spokojnym, cobądź się wydarzy!
 — O drugiem piętrze i wybrukowanej ulicy nie myśl pan wcale!