Strona:Zacharyasiewicz - Teorya pana Filipa.djvu/124

tylko Bóg wiedzieć może, nie wydawało mu się bardzo smacznem.
 — Djabeł nie śpi — pomyślał sobie pan Malina — może jeszcze pomogłem budowniczemu temi wazonikami, które teraz pielęgnuje z taką niby starannością. Z po za nich patrzy na niego!
 Zrobił ruch ręką jakby odpędzał od siebie jakie widma.
 — Wierzę, że panna Aniela lubi kwiaty — zawołał z dobrą miną gładząc sobie brodę — wierzę także, że pani nie ma powodu nienawidzenia dawcy tych kwiatów! A co?
 Aniela była pewna, że tu chodzi o przysługę jaką jej rzeczywiście wyświadczył i z jaką prawdopodobnie teraz przybywa. Nie miała jednak odwagi odpowiedzieć na to słowami — odpowiedziała silnym rumieńcem.
 Pani Filipowa trąciła lekko nogą zamyślonego małżonka.
 — Czy co mówisz moje serce? — zapytał skwapliwie.
 — Nic — odpowiedziała niezrozumiana kobieta — coś ci się przysłyszało!
 — Zdawało mi się, żeś mnie trąciła nogą!
 — Chyba przypadkiem?
 — A ja myślałem, że zwracasz na co moją uwagę.
 — W takim razie musiałabym co chwila cię trącać. Jesteś zawsze nieprzytomny. Ciągle my-