Strona:Zacharyasiewicz - Teorya pana Filipa.djvu/130

każdy wypadek odpowiadał pan Malina — tego nie wiem, ale wiem, co mi sam dzisiaj rano powiedział!
 — Cóż powiedział?
 — Powiedział, że... panna Aniela mu się podobała!
 Pani Filipowa ruszyła ramionami!
 — Cóż to znaczy? — z macierzyńską odpowiedziała miłością — niejeden to już powiedział!
 — Ba... ale on chce to państwu i pannie Anieli powiedzieć.
 — Będzie tylko ładny kompliment!
 — On na komplimencie nie poprzestaje... on myśli... on myśli... żądać Anieli na żonę!
 — Pan żartujesz!
 — Jak Boga kocham, nie żartuję! Był u mnie rano!
 — I to mówił!
 — Tak... mówił to i do tego mnie prosił...
 — Czy mu się w głowie przewróciło?
 — Ja sam tak myślałem, ale nie powiedziałem mu tego, bo to człowiek impetyczny! Groził, że każdego zrzuci z drugiego piętra na ulicę świeżo wybrukowaną!
 Pani Filipowa osłupiała.
 — Mężu! mężu! — zawołała donośnym głosem — a to oszalał czy co? to łotr jakiś ze świata!