Strona:Zacharyasiewicz - Teorya pana Filipa.djvu/133

Słyszałem tylko słowa, ale ducha tych słów jeszcze nie pojmuję!
 — Już ty z tym duchem jeszcze głupstwo jakie zrobisz! Nie słyszałeś, że ten proletaryusz książkowy...
 — Pracownik ducha! — poprawił profesor.
 — Ten hołysz i wyrobnik ośmielił się pomyśleć o naszej Anielce!
 — Myśl nie jest czynem — tak mówi prawo.
 — Dajże teraz pokój z prawem, przecież lepiej uprzedzić niżeli czekać.
 — Czas będzie, gdy przyjdzie i oświadczy się!
 — Za pozwoleniem — przerwał niespokojnie pan Malina — ja także chcę się oświadczyć i to zaraz!
 Twarz pani Filipowej rozpromieniła się.
 — Czy słyszysz mężu? Pan Malina oświadcza się o Anielę!
 — Za pozwoleniem — zawołał z wyrazem trwogi na twarzy pan Malina — za pozwoleniem, ja się wcale nie oświadczam, powiadam tylko, że się oświadczę!
 — Nie rozumiemy pana! Może zawołać Anieli?... Anielo!...
 Pan Malina prędko przymknął drzwi.
 — Nie trzeba panny Anieli! Ja powiedziałem, że się oświadczę, ale pierwej trzeba skończyć z tym waryatem!
 — Cóż panu na tem zależy?