Strona:Zacharyasiewicz - Teorya pana Filipa.djvu/144

 — A jeżeli w takich chwilach kobieta na ducha nie zważa, jeżeli tylko zwykła tego świata materya ją nęci i jak pokusa wzrok duszę zaciemnia...
 — Nie lękaj się ojcze!
 — Jeżeli materya tego świata, jaką są zazwyczaj dostatki, majątek lub inne realne potęgi społeczeństwa naszego na pierwszym staną planie...
 — Dam sobie z niemi radę!
 — Jeżeli zaś one jak wszelka siła brutalna okażą się silniejsze od ducha i przygniotą go tak, że głosu jego ani protestacyi nikt nie dosłyszy...
 — Mniejsza o to!
 — A jeżeli ten duch, przygnieciony na chwilę, ale nigdy niezwyciężony ozwie się potem, gdy już będzie po niewczasie i całe serce napełni żalem i skargami...
 — Już się nigdy skarżyć nie będę!
 — A jednak tysiące kobiet staje po niewczasie z takiemi skargami i żądają od kościoła i ustaw zdjęcia żelaznej obroży, własnoręcznie niegdyś na szyję włożonej...
 — Do takich kobiet nigdy należeć nie będę!
 — Każda z nich tak pierwej sądziła!
 — Bo żadna z nich nie... kochała!
 Wzdrygnął się jakby od zimnej wody profesor.
 — A ty... a ty... kochasz Anielo?
 Dwoje białych rączek owinęły się wkoło szyi profesora.