Strona:Zacharyasiewicz - Teorya pana Filipa.djvu/190

 — Kto tam? — krzyknął jak mógł najgłośniej.
 — Ja proszę pana!
 — A to ty!... No powiedz mi, co tam jest?
 Jan zrobił minę bardzo tajemniczą.
 — Proszę pana, ja nie wiem co się stało! Profesor wrócił do domu z naprzeciwka... i tak krzyczy i hałasuje, jak tego jeszcze nie było!
 — Kto?... Profesor?...
 — Tak, profesor... Chciał bić wszystkich — żona schowała się do spiżarni, a panna wlazła pod łóżko! — Cóż się stało? Zkądciś także przyszedł! Powiada, że tu wkrótce straszne staną rzeczy!
 — Straszne rzeczy?
 — Że czyjaś śmierć będzie!
 — Śmierć?... Śmierć?... Janie zamknij dobrze drzwi od sieni.
 Jan zatarasował drzwi.
 — Słuchaj Janie!... Czyś ty był żonaty?
 — Byłem proszę pana.
 — Powiedz mi... czy warto żenić się?
 Jan spojrzał z uwagą na pana.
 — Prawdę powiedziawszy, nie warto! odpowiedział.
 — I ja tak myślę. Swoboda lepsza!
 — To prawda. Bywało, jak kiedy człowiek trochę napiły przyszedł do domu, to zaraz była obraza boska. A tak teraz codziennie golnę sobie na