Strona:Zacharyasiewicz - Teorya pana Filipa.djvu/191

wieczór kwaterkę, przyjdę do izdebki, wyśpię się i basta!
 — I wydatek większy z żoną!
 — Ba! — Ja dzisiaj od miesiąca ciepłej strawy nie miałem w gębie... a żyła nieboszczka, to dawaj pieniędzy na targ, na mięso, mleko, jarzynę...
 — Nie opłaci się żenić!
 — Jeszcze komu! Co innego człek biedny potrzebuje aby ktoś wyprał i połatał... a pan...
 — Proszę cię... czy ta Anusia... wiesz, ta szwaczka z czarnemi oczyma... czy wróciła do magazynu?
 — Wróciła... wczoraj ją widziałem. Pytała się o pana.
 Pan Malina podkręcił wąs i przeszedł się po pokoju.
 — Na co mi się żenić — pomyślał sobie — tylko wydatki trzy razy większe... A do tego ten szalony człowiek gotów na prawdę zrzucić człowieka z drugiego piętra.
 I rzucił okiem na ulicę. Prędko odskoczył od okna jakby żmiję tam ujrzał. Na ulicy stał właśnie młody budowniczy i patrzył wprost do góry.
 — Grotów przyjść!... Janie, czy drzwi zamknięte?
 — Zamknięte, panie.
 W tej chwili zapukał ktoś do drzwi.
 — Kto tam? — zapytał Jan.