Strona:Zacharyasiewicz - Teorya pana Filipa.djvu/34

 — Doskonale powiedziałeś pan: kapitał pracy. System i porządek, to kapitał pracy!
 — Ile to odsetek traci się z tego kapitału...
 — Strach! lichwa, lichwa!
 — Jak trudno w takiem zamięszaniu myśl pierwotną znowu pochwycić!
 — Co mówisz! Wcale jej nie można pochwycić!
 — A jaka rujnacya w meblach! — wtrąciła pani Filipowa.
 — Wszystko się podrze, poplami, poobciera!...
 — Zawsze boleśnie jest rozstawać się z własnym kątem! — dodała Aniela z melaneholijnem wejrzeniem po za ten kąt własny.
 — Człowiek się przyzwyczaja, a potem wszystko traci... ale konkluzya tego wszystkiego jest bardzo smutna!
 Przy tych słowach swoich posmutniał pan Malina. Profesor patrzał z pewnym strachem na niego.
 — Mówiłeś pan o konkluzyi — zaczął po chwili nieśmiałym głosem.
 — Tak — odparł z smutną miną pan Malina — konkluzyą jest, że prawdopodobnie trzeba się wyprowadzić!
 — Straszne rzeczy! Wyprowadzić się! — krzyknęła na raz cała profesorska rodzina.
 Przecież w parę tygodni — nieśmiało ozwał się profesor — można nowy filar wybudować!
 — To prawda! — zauważył gospodarz.