Strona:Zacharyasiewicz - Teorya pana Filipa.djvu/35

 — Ja z tego pokoiku narożnego mogę się na ten czas usunąć!
 — Na nic się nie przyda! Nie chcę państwu robić żadnego zawodu!
 — Zlituj się pan! Wyprowadzać się! Toż tak jakby się człowiek raz spalił.
 — Prawda! Nie ma na to rady!
 — Przecież pan musisz reparować!
 — Niestety, niema na to widoków.
 — Dla czego?
 — Możemy o tem pomówić.
 Pan Malina miał teraz na twarzy wyraz pewnego zadowolenia. Zdawało się, że doszedł już do upragnionej granicy, na której miał traktować z lokatorem.
 — Widzisz pan — zaczął po chwili — na reparacyę trzeba pieniędzy. Gotówki u właściciela domu nigdy niema... bo podatki, illuminacye, kominowe etc., a pożyczać w publicznej instytucyi nie chcę, bo to zaraz w gazetach drukują. Z tego wypływa, że wolę aby mi pustką jakiś czas mieszkanie stało, aż się fundusz zbierze.
 Profesor spojrzał z uwagą na żonę.
 — Czy dużo panu potrzeba? — zapytał.
 — Tyle, ile dwie całoroczne należytości od pana dobrodzieja wynoszą.
 Nastąpiła uroczysta pauza. Pan Malina był już u kresu swego planu dzisiejszego.