Strona:Zacharyasiewicz - Teorya pana Filipa.djvu/37

 I z dumą spojrzał zacny profesor na ośle grzbiety w szafie bibliotecznej, których już nie będzie rugował. Niemniejszą dumą napawała go myśl, że mówiąc o aprobacie, uratował wobec osób trzecich powagę swojej roli domowej.
 — Rachunek krótki — zauważył pan Malina — razem wyniesie wszystko dwa tysiące...
 — Przecież trzeba coś na procent od zaliczonego naprzód kapitału odtrącić! — rzekła pani Filipowa.
 — Zdaje mi się, że się nie rozumiemy — odparł słodko gospodarz — wyprowadzenie kosztowałoby co najmniej pięćdziesiąt...
 — I to jeszcze mało! — przerwał sumienny profesor.
 — Pewnie, że mało... a procent licząc po pięć... zawsze państwo jeszcze zarobicie!
 — Bez wątpienia! — dodał zacny profesor.
 Profesorowa spojrzała z ukosa na męża.
 — Co ty mówisz? — rzekła — w taki sposób jeszcze powinniśmy panu Malinie dopłacić!
 Rozśmiał się z politowaniem zacny profesor. Przymrużył jedno oko i rzekł:
 — U kobiet długie włosy a krótki rozum. Przecież wiesz o tem, wiele przeprowadzenie kosztuje. Jeżeli zaś zacny gospodarz pozwala nam tu zostać i dla naszej wygody zaraz reparacyę filaru rozpocznie, to przecież jeszcze za to nie będzie nam procentów płacić.