Strona:Zacharyasiewicz - Teorya pana Filipa.djvu/65

czach! Chciałeś panu Malinie zrobić oskomę...
 — Oskomę?
 — Licząc przed nim listy zastawne...
 — Listy zastawne...
 — A tymczasem... tymczasem... chodź, powiem ci do ucha...
 Profesor zbliżył do ust małżonki swoje olbrzymie, starannie rozwinięte ucho.
 — Tymczasem — szczebiotała z rozkoszą do tego ucha profesorowa — tymczasem zrobiłeś oskomę tylko... Anielce!
 — Anielce! — krzyknął profesor i cofnął ucho od grożących pieszczot małżeńskich.
 — Tak jest... Anielce! — odpowiedziała profesorowa i ręką głowę podparła.
 Profesor patrzał to na żonę to na pieczeń.
 — Ja... Anielce... zrobiłem oskomę na Malinę! — zapytał po chwili z pewnym żalem patrząc na pieczeń.
 — Przecież ściskałeś go tak serdecznie po okazaniu mu listów zastawnych... prosiłeś go, aby nie zapominał o twoim domu...
 — O swoim walącym się domu!
 — Wyprowadziłeś go aż na schody!
 — Bo chciałem zawołać Franusię.
 — Potem zacierałeś ręce i głaskałeś Anielę pod brodę!
 — Przecież to nasza jedynaczka!