Strona:Zacharyasiewicz - Teorya pana Filipa.djvu/94

X.

 Podczas tej rozmowy w saloniku szło uprzątanie książek w bibliotece profesora bardzo powoli. Nauczona przez pana Filipa służąca brała każdą książkę osobno do ręki i z niemniejszą ostrożnością przenosiła ją na inne miejsce. Książek było wiele, a nadzorującej Anieli nie chodziło wcale o pośpiech. Zapewne i młody budowniczy zawiele miał wolnego czasu, bo nietylko nikogo do pośpiechu nie zachęcał, ale nawet obecnością swoją odrywał Anielę od możliwej pomocy.
 Stali oboje zdała od książek i prowadzili rozmowę przerywaną od czasu do czasu dłuższem milczeniem. Czasem spojrzeli sobie prosto w oczy, czasem patrzyli w ziemię, jakby tam czego szukali.
 Po pierwszem dłuższem milczeniu ozwała się pierwsza Aniela:
 — Jeżeli się nie mylę, pan jesteś blizkim naszym sąsiadem.
 — Mieszkam naprzeciwko — odparł zapytany.
 — Widuję pana często.