nić sumiennych i pracowitych, by im nie przeszkadzali niedbalcy i leniuchy, sąd musi dbać, by był porządek, bo nieład najbardziej krzywdzi dobrych, cichych i sumiennych ludzi.
Sąd nie jest sprawiedliwością, ale do sprawiedliwości dążyć powinien, sąd nie jest prawdą, ale pragnie prawdy.
Sędziowie mogą się mylić. Sędziowie mogą karać za czyny, które popełniają sami, powiedzieć, że złe jest to, co sami też robią.
Ale hańbą jest, gdy sędzia świadomie wydaje wyrok kłamliwy“.
Kodeks daje gotowe formuły: jeżeli przebaczyć — to dlaczego. Jeżeli winien — to w jakim stopniu.
Pierwsze 99 paragrafów — to paragrafy uniewinniające lub takie, które mówią: Sąd sprawy nie rozważał. — 10 następnych — to paragrafy skazujące. §§ 100, 200, 300, 400 — (niema 101, 102, 103, — od 100 — idą setki tylko) mówią: Sąd nie przebacza. Wysokość cyfry stwierdza rozmiar winy.
Od § 500 — już represje. — § 500: wyrok z imieniem i nazwiskiem ogłasza się w gazetce zakładowej.
§ 600: — Sąd wywiesza wyrok na tablicy na przeciąg tygodnia i ogłasza w gazecie.
§ 700: — prócz tego co przynosi w skutkach § 600 — treść wyroku przesyła się rodzinie.
§ 800: — pozbawienie praw obywatelskich na przeciąg tygodnia.
