Strona:Zakład Wychowawczy „Nasz Dom”.djvu/45

Ta strona została uwierzytelniona.

rzecz miała, kto ma słuszność, więc zrzeka się sądzenia sprawy.
4. Sąd wyraża przekonanie, że nic podobnego już się nie powtórzy, więc zrzeka się sądzenia tej sprawy[1].
5. Sąd zrzeka się sądzenia sprawy w przewidywaniu że, przewinienia te znikną niezadługo same.
6. Sąd odkłada sprawę na tydzień, aż do czasu, gdy...
7. Sąd przyjmuje do wiadomości.
8. Sąd uważa oskarżenie za niesumienne.
9. Sąd oskarżenie uważa za przedawnione.

Sąd pozwala. — Dziękuje. — Wyraża żal. — Przyznaje słuszność.

§§ 10. Sąd w czynie A widzi nie winę, a przykład obywatelskiej odwagi (dzielności, prawości, sprawiedliwości, szlachetnego porywu, bohaterskiego przywiązania, szczerości, dobroci, poświęcenia i t. d.).
11. Sąd dziękuje A, że zawiadomił go o swej winie.
13. Sąd wyraża żal, że tak się stało, nie wini jednak A.
14. Sąd ubolewa nad nieszczęściem, stratą, nie wini jednak A.
15. Sąd uznaje, że A słusznie się żali.
20. Sąd uznaje, że A spełnił swój obowiązek.
21. Sąd uznaje, że A miał prawo tak postąpić (powiedzieć).
22. Sąd uważa, że A ma słuszność.
23. Sąd uważa, że A nie ubliżył B.
24. Sąd uważa, że A powiedział prawdę.
25. Sąd uważa, że A nie zrobił nic złego.


  1. Uwaga. Na paragraf ten oskarżony musi wyrazić zgodę.