Strona:Zakład Wychowawczy „Nasz Dom”.djvu/99

Ta strona została uwierzytelniona.
Na zakończenie — słów parę — zwróconych ku tym, którzy w idei i formach samorządu dzieci — własnej wygody i ułatwień dla siebie samych szukają, których orjentacja wychowawcza zmierza do tego, — by znaleźć drogę opanowania i ujarzmienia dzieci — ich własnemi rękoma.
Ku tym, którzy, nie ujmując zasadniczej myśli i zasadniczego stosunku do dziecka, poszczególne formy organizacyjne stosować próbują, nie powiązawszy ich logicznie i — nie dostosowując do całokształtu form i ducha organizacji własnego terenu.
„Nie radziłbym, mówił do mnie Szkot, aby kraj jaki przyjmował nasz system edukacyjny, nie przeflancowawszy naszych swobód.
Tutaj potrzebujemy charakterów niepodległych, zgodnych z duchem naszych ustaw i mogących skutkiem potężnych wysiłków — zapewnić im trwałość.
Gdzieińdziej zaś — taki sposób wychowania dzieci utworzyłby tylko niesfornych podwładnych“.
Esquiros: „Emil XIX wieku“.

Pruszków, dn. 15 stycznia 1927 r.