Jakób Bern. Krolau od r. 1715 do 29 mieszkał stale w Lubiszewie.
Jan Fahl od 1729 do 1746, były proboszcz kościerski a późniejszy kanonik warmiński. Odrestaurował plebanję.
Stanisław Szym. Ćwikliński od r. 1746 do 64.
Wojciech Dębowski od 1764 do 64.
Antoni Marcin Lipiński od r. 1766 do 75. Ojciec jego był dziedzicem dóbr Starzewo. Gdy r. 1773 utworzono oficjałat pomorski z siedzibą w Tczewie, Lipiński został pierwszym oficjałem.
Franciszek Piechowski od 29. 4. 1775 do 97, pochodził z tutejszej szlacheckiej rodziny. Ojciec jego był dziedzicem Małego Polesia w pow. kościerskim, matka jego Joanna Lniska.
Joachim Tempski od 1797 do 1802, późniejszy proboszcz skarszewski i dziekan tczewski.
Fr. Pawłowski od r. 1802 do 1814. Był od r. 1805 oficjałem pomorskim, mieszkał stale w Lubiszewie. Umarł biskupem płockim.
Lindenblatt od r. 1814 do 1834. Przeniósł swoją siedzibę roku 1819 z Lubiszewa do Tczewa.
Paweł Nelke od r. 1835 do 38, urzęduje po niemiecku i kasuje śpiew polski na chórze.
Henryk Mettenmeyer od 1838 do 71. Portret jego wisi w kancelarji parafjalnej w plebanji.
Robert Sawicki od r. 1871 do 1925. Od r. 1889 dziekanem tczewskim. Od 1925 do końca roku 1926 administratorem parafji był ks. wikary Paweł Prabucki.
Aleksander Kupczyński od stycznia 1927, dotychczasowy proboszcz z Dużego Garca, poseł na sejm.
∗ ∗
∗ |
Proboszczowie tczewscy mieli zaopatrzenie w ziemi, w dziesięcinach i tzw. opłatach akcydencyjnych. Włóki proboszczowskie stale wydzierżawiano, a dziesięcinę płaciły wioski należące się do parafji w korcach owsa i żyta. W roku 1547 wynosiła ona po 70 korcy żyta i owsa, a w r. 1730 po 46 korcy owsa i żyta.
Pozatem pobierał proboszcz od miasta w miejsce dziesięciny na mocy ugody z roku 1600 rocznie zł. 200, którą to kwotę podwyższono później na zł. 400 rocznie, ale już w roku 1776 magistrat wypłatę wstrzymał. W roku 1880 dziesięciny zostały skapitalizowane i przez Bank Rentowy w Gdańsku spłacone.
Opłaty pobierane były perjodyczne jak kolendowe, spowiedne, i przywiązane do pewnych czynności rytualnych lub zwyczajowe. Opłacono je około roku 1600 częściowo w naturze, na Wielkanoc od każdego spowiednika po 1 grosz, od
