Nie ulega wątpliwości, że pagórki, na których leży dzisiejszy Tczew, już w czasach bardzo odległych były zamieszkane. Świadczą o tem znaleziska i groby, napotykane z biegiem czasu na terenie dzisiejszego miasta, pierwsze jako ślady ekspansji handlowej, drugie jako namacalne dowody zamieszkania i kultury w czasach przedhistorycznych.
Tuż pod Tczewem w obrębie Nowego Miasta odkryto roku 1878 rozległe cmentarzysko, zawierające urny z epoki rzymskiej i ciała grzebane z późniejszego pochodzące wieku na przestrzeni nieledwie całego hektaru. Z wykopalisk warto zanotować następujące: przy budowie dworca kolejowego znaleziono następujące przedmioty z bronzu: gruby naramiennik, grot, dwa małe dłutka, dwa pręciki z uchami, dwie cząstki pierścienia i naszyjnik, a poniżej Tczewa nad Wisłą znaleziono grzebień bronzowy o 14-tu zębach podobny do tych, jakich kobiety używają do podtrzymywania włosów z tyłu głowy. Była to przypuszczalnie własność wędrownych kupców. R. 1871 odkopano po wschodniej stronie miasta grób skrzynkowy zawierający 14 urn. Wszystkie ocalone wykopaliska tczewskie znajdują się w Muzeum prowincjonalnem w Gdańsku.
Archeologja kreśląca wedle wykopalisk stan ówczesnej kultury, opowiada o wszystkich tych rzeczach, o stosunkach i zmianach zawsze bezimiennie jak jaka stara baśń — był sobie król i królowa, albo dziad i baba — kto, kiedy i gdzie? nie pytaj, lecz czyja to była kultura, o tem rozstrzyga język żyjący
Strona:Zarys dziejów miasta Tczewa.djvu/7
Ta strona została skorygowana.
