Strona:Zarys dziejów miasta Tczewa.djvu/84

nanej przez swoich przodków zmianie wyznania dopełni powoli zmiany narodowości. Zmiana ta tem łatwiej dokonywała się, gdyż jako luteranie dzieci swoje do niemieckiej posyłali szkoły oraz niemki brali za żony.
 Poza tymi obywatelami, przeważnie wyznania ewangelickiego, a spotykanymi sporadycznie tem chętniej podać możemy trzy dalsze rodziny, mieszkające przez kilka pokoleń częściowo do dni dzisiejszych w mieście członkowie których niemal wszyscy wykonywali od połowy 17 wieku rzemiosło szewskie, a będąc wyznania katolickiego, oprzeć zdołali się zniemczeniu. Są to rodziny Wąsów, Wojewódków i Wójtowiczów.
 Bartłomiej Wąs,, najstarszy z znanych nam Wąsów, był w roku 1650 członkiem cechu szewskiego, posiadał przy dzisiejszej ulicy Forstera nr. 9/8 a dawniej pod klasztorem domek nr. 65, który dwadzieścia lat później sprzedał Andrzejowi Wolffowi. Bartłomiej Wąs jest jednym z Wąsów, który w dawnym Tczewie posiadał obywatelstwo i to jeszcze nieco okrojone, jak niżej zobaczymy. Zawód szewski był, zdaje się, w rodzinie dziedzicznym. W r. 1842 było w mieście trzech Wąsów szewcami.
 Adam Wojewódka, syn i wnuk z imienia również Adamowie, posiadali od roku 1696 domek nr. 64 pod klasztorem. Ostatniego Adama wdowa wyszła za szewca Michała Manię. Wojewódkowie byli szewcami a niekiedy i rybakami. Prawo obywatelskie uzyskał z nich zdaje się tylko szewc i rybak Adam, zmarły 1756 r. Należał on do zamożniejszych. Chrzestnymi syna jego Kazimierza byli panna Klicka, córka burmistrza i kapitan Wolff. Innym razem chrzestnymi byli Bystramowie, właściciele Czyżykowa, na których gruncie Wojewódkowie mieszkali przez pewien czas w Nowym Groszu, małej karczmie czyżykowskiej nad Wisłą. Członkowie tej rodziny mieszkali w mieście jeszcze pod koniec 19 wieku.
 Antoni Wójtowicz, urodzony roku 1746 w Tczewie oraz brat jego Marcin są najstarszymi znanymi członkami rodziny Wójtowiczów. Marcin kupił w roku 1788 po 25 talarów dwie małe chaty z ogródkami pod klasztorem tuż obok posiadłości Wąsów lecz cztery lata później sprzedał domki, licząc każdy po 29 tal., 24 groszy srebr. i 9 szelądów, przeorowi Dominikanów, Janowi Lamprechtowi, który zbudzywszy walące się chaty, wybudował nowy dom na 4 rodziny.
 W roku 1842 żyło w Tczewie czterech Wójtowiczów szewców. Ostatni Michał i Jan byli długie lata to starszymi cechu, to członkami zarządu kościelnego a zmarli w podeszłym wieku w roku 1921 wzgl. 23 bezdzietnie. Z trzech ich sióstr bezdzietnych żyje dzisiaj tylko jedna staruszka 74 letnia.