Strona:Zbigniew Uniłowski - Dwadzieścia lat życia t1.djvu/120

od chleba. Oparł się o burtę, tyłem do towarzyszy i począł żuć, wpatrzony w czerwieniejącą Pragę. Na dnie krypy zadawalano się dymem z uzbieranych niedopałków. Któryś z chłopców, jakgdyby chcąc rozproszyć puchnącą ogólnym pragnieniem ciszę, powiedział żałośnie i przez ziewanie:
 — Ależbym wciął co... Rany Jezusa!
 Na przestrzeni od mostu Kierbedzia do mostu Poniatowskiego Wisła łączy się z centrum miasta korytarzami ulic: Tamka, Oboźna i Karowa. Ale ulubionymi uliczkami tej części Powiśla są małe i o skromnych nazwach: Zajęcza, Topiel, Radna, Lipowa. Centrum Powiśla oddzielone jest od górnych rejonów Warszawy skokami ulic: Sowiej, Furmańskiej, Browarnej i Topieli. Między Browarną i Topielą kończy się spadek górnej Oboźnej i dalszy jej bieg prowadzi szeroka i jasna, najmilsza powiślanom ulica Leszczyńska. Wesoła i czysta, łączy się wspólnym rogiem z posępną, niechlujną i awanturniczą ulicą Browarną z prawej strony — idąc do Wisły —, a z lewej z ulicą Topiel; smutną i cichą, mało popularną. Oboźna pnie się ostro pod górę w stronę Krakowskiego Przedmieścia. Wygląda ona jakby starała się wydźwignąć z ubogiej doliny Powiśla. Ale udało jej się uzyskać tylko tyle, że stała się głównym łącznikiem Powiśla ze śródmieściem. Po lewej stronie Oboźnej ciągnie się upstrzony szparami i dziurami parkan Towarzystwa Cyklistów „Dynasy“, wyżej ukazuje się wejście na te „Dynasy“, dalej wyłania się wąska szyja Sewerynówka, potem kilka kamienic i Teatr Polski. Stąd już kilkadziesiąt kroków do pomnika Kopernika. Nato-